Al langer rommelt het in de Grand Vallee op zolder: het plafond van zowel woon- als eetkamer is van leem. Op de eetkamer ligt bij wijze van isolatie nog steeds een grote berg stro. Plaats genoeg voor een verstekeling dus. Nu kan een beetje geren van alles zijn: van eikelmuis tot marter, maar wanneer er gaten in de (lemen) muur ontstaan waaruit een penetrante pisgeur komt wordt het tijd voor actie. Sinds het verscheiden van Bolle en de pensionering van Harry resten ons nog twee middelen: gif en klemmen. Gif heeft als nadeel dat de resultaten vaak verborgen blijven. Succes met klemmen levert een rattelijk op. Hieronder 3 willoze slachtoffers van het verscherpt beleid.
1 opmerking:
Hallo Jan en Astrid,
Goede vangst dus. Terwijl het helemaal niet zo eenvoudig is om ratten met een klem te verschalken.
Er doen verhalen de ronde dat je vallen niet twee keer kan gebruiken omdat de rat altijd zijn dode voorganger zou ruiken. Als vierde stuurman op de grote vaart was ik ook de rattevanger aan boord. Ik gebruikte klemmen met kaas of appel! Ik waste de klemmen na een vangst altijd onder de brankraan met zeewater. Nooit geweten of het echt iets uitmaakte. De kapitein (met zijn kogel-ronde gestalte) kwam 's avonds na gesnaai uit de koelkast de bar in gestormd omdat ie oog in oog met een rat had gestaan. Deze keek hem recht in het gezicht toen hij zich net bukte om een stukje kaas uit de koel-kast te pakken. Ze verplaatsten zich via de etenslift-schacht ook naar de kombuis. Vervelende met ratten is dat ze nogal snel veel kindertjes krijgen. Een jeugdige boerderijkat lijkt mij de oplossing.
Een reactie posten