Laika

Na lang aarzelen besloten we een paar weken geleden om toch weer een hond te nemen. Over het merk hoefden we niet na te denken. Het wordt weer een Beauceron. Het hoeft geen officiele te zijn. Na wat zoeken hebben we vorige week een nest gevonden met 8 jongen waarvan de helft reutjes.

Na een kort telefoongesprek zijn we een rood/zwart mannetje rijker! Wel 200 km hier vandaan dus na het opheffen van het confinement 11 mei gaan we kijken. We kunnen het hondje (gaat Laika heten) laatste week van mei halen. Hoera.

Januari 2020 Dolomieten; eeuwen geleden.

Zondag 19 januari vertrok ik met de oude snoek richting Maastricht. Daar ontmoette ik Kees. Samen zouden we voor het eerst deelnemen aan de Wintereditie van de Carbagerun. Na de nacht doorgebracht te hebben in Hotel Restaurant Brasserie Kanne & Kruike en een haastig ontbijt meldden we ons de volgende ochtend 7 uur bij de start die om 9 uur plaats zou vinden. 300 voertuigen van voor 2000 met een maximale dagwaarde van 500 euro maakten een oorverdovende herrie: sirenes, klaxons, hoempapa en andere "muziek" maakten een normaal gesprek onmogelijk. De verplichte keuring van de wagens op winterbanden en andere eisen bleek niet plaats te vinden. Het routeboek voor die dag werd uitgereikt: de weg liep via Ardennen en Elzas naar Basel.

Met wat moeite en veel kabaal kwam de karavaan op gang. Het was mistig en wat onwennig. De snoek (voor de gelegenheid omgedoopt in DS Picasso) was motorisch prima in orde maar het schakelen verliep niet erg soepel wat op de autobahn geen probleem was maar op bergweggetjes wel wat vaardigheid vereiste. Die eerste dag bleek ook dat we de hele dag echt nodig hadden om een beetje op tijd (19.00 uur) in Basel aan te komen. Veel andere teams konden op stukjes autobahn in de route flink doortrekken. Iedere dag stonden er drie opdrachten op het programma; die eerste dag moest je een foto maken van je auto in een Citroen-dealer-showroom. Ook moest je een aantal foto's van bouwwerken zien thuis te brengen. Al gauw bleek het uitzoeken van al die opdrachten veel tijd te kosten en besloten we ons op de route te richten en minder op de opdrachten. Vanaf een uur of 11 brak de zon door en die is de hele week blijven schijnen. Het weer was fantastisch!

De route was, behalve het stuk grens Luxemburg/Frankrijk tot op de hoogte van Metz geweldig. In de Elzas de eerste echte cols en tegen de avond de eerste sneeuw. Dat is ook de reden waarom de Ballon d'Alsace geschrapt was. In Basel in het besproken hotel ingecheckt en gegeten. De volgende dag via Zwitserland en Liechtenstein via binnenwegen naar Oostenrijk. De snoek loopt zowel op gas als op benzine. Tot 31-12-2019 gewoon euro 95. Met methanolbijmenging vanaf 1 januari in niet helemaal duidelijk of ie het daar ook op doet dus super 98 getankt. In Zwiwtserland is geen LPG te krijgen dus toch maar even omzetten proberen. Dat lukte niet dus dat toen maar handmatig gedaan waarbij het kraantje afbrak. Terug naar gas was niet meer mogelijk. De auto reed op benzine prima tot de laatste col; halverwege begon de auto ontzettend te stotteren: allemaal blubber in het benzinefilter.|Met een slakkengangetje dan maar de berg op en morgen verder zien. HIERONDER: DE EERSTE SNEEUW!

Het was donker dus morgen maar zien ergens een paar extra filters te scoren. Dat lukte maar we moesten er voor naar Innsbruck dus konden we pas om een uur of 11 aan de derde etappe beginnen. En wat voor etappe: de ene col naar de andere, eerst de Alpen, daarna de Dolomieten. Hellingen tot 18% gingen moeiteloos met een nieuw filter. Op 2200 meter geluncht. Overal werd geskied, geen corona gezien! 's Avonds, alweer in het donker terug in Oostenrijk in Villach. Afmelden gebeurde meestal in een tent met veel parkeerruimte. Dit maal de kroeg van de plaatselijke motorclub. Het gasthof lag in een klein dorp. De enige kroeg was tevens brouwerij en ja een schnitzel hadden ze wel. Dat smaakte goed! HIEONDER: ETEN OP 2240 METER.

De volgende dag naar Slovenië en voor de diehards Kroatië. In Slovenië wordt overal LPG verkocht dus flink wat moeite gedaan een inbouwstation te vinden om dat kraantje te laten repareren. We vonden een zaak in Ljubljana aan het eind van de etappe. Helaas te laat om nog geholpen te worden maar de volgende ochtend zouden we eerste zijn. Slovenië is prachtig; over het algemeen rustig en de mensen zijn aardig. Halverwege de dag moesten we via een smalle stijle weg (links ravijn, rechts rotswand) een berg op tot we in een file belanden van Carbagerundeelnemers. We moesten terug want er kwam een vrachtwagen aan. Al die auto's keren wat op een paar plekken ging met 5 a 6 x steken. Weer beneden besloten we eerst te lunchen en vervolgens maar om de berg heen te rijden.HIERNAAST: STILSTAAN EN DRAAIEN OP DE BERG>

In Ljubljana in een modern hotel op de 13e verdieping geslapen. In de stad gegeten; erg gezellig. Een van de opdrachten die dag was: breng een vrouw van boven de 18 met de Sloveense natonaliteit genaamd Melania (met paspoort) mee naar de finish. 's Avonds in het restaurant heb ik een paar meisjes gevraagd of ze toevallig Melania heetten. Er werd me verteld dat die naam in Slovenië, ondanks mevrouw Trump, niet voorkomt! De volgende morgen bij de gasinbouwer het kraantje later doen: ik heb geen ander kraantje, dat is 'old school', maar ik ga jullie helpen! En dat gebeurde ook.

Dus om een uur of halfelf reden we weer op gas. De laatste etappe door de Alpen naar Salzburg was indrukwekkend. In Salzburg werden we ontvangen in een oude, voor dit soort gelegenheden omgebouwde, bierfabriek. We, en vooral de oude snoek, hadden het gehaald. We kregen allebei een vette medaille. De volgende ochtend om 6 uur vertrokken voor de 1100 km naar Ouderkerk. Waren we om een uur of 5 's middags.

Een nieuwe vriend

Jl. december hebben we in de buurt van Parijs een Citroen Ami8 break opgehaald. Heb de wagen voor weinig gekocht; maar afgekeurd voor apk. Rot chassis stond er op het formulier. Dit voorjaar begonnen met de schade te inventariseren. Viel niet mee: de bodem en de onderste helft van de carrosserie waren in het verleden op z'n frans gerestaureerd dat wil zeggen met hele stukken aluminiumplaat gepopnageld aan steeds minder origineel plaatwerk en dan de boel aan elkaar plakken met glasfiber. Nadat alles afgepeld was bleef er een grote zak troep en een chassie met veel gaten. Gelukkig zijn de deuren, de schermen rondom en de neus en motorkap redelijk.

Een Ami staat op een eend-chassis. De bodemplaten worden gewoon gemaakt in zijn vrij eenvoudig te vervangen. De kofferbak is different cook. Dit wetende ben ik op zoek gegaan naar een donorauto en in Aubenton, dus om de hoek, vond ik een wrak maar met een redelijke kofferbakbodem en een goed chassis.

Hierboven de bijna ontmantelde Ami en hieronder de donorauto met de kofferbakbodem al losgeprepareerd.

Nu ben ik al weer een tijdje aan het lassen. Je wordt er steeds behendiger in. Elke dag 2 a 3 uurtjes in m'n schuurtje! De kofferbak zit er in en volgens mij precies goed.

Nu nog de dorpels,voetenbak, de kriksteunen aan de voorkant en natuurlijk de bodem. Om te voorkomen dat de deuren na afloop niet meer passen heb ik de deurstijlen (de -A, -B en C-stijl) gefixeerd met metalen buizen. Op die manier blijven ze op de plaats. Als de koets helemaal in elkaar zit is ze ook weer vormvast en kan ik het geheel van het chassis tillen.

Hierboven: het donorchassis wordt de garage ingereden! Vervolgens moet het motortje overgezet worden op het andere chassis en ik denk ook de voor- en achteras met alles wat daar aan vast zit en natuurlijk de vering! Als laatste kan de koets er op en nadat de carrosseiedelen zijn gemonteerd ben ik klaar en kan de auto weer rijden! Ik zal je hier van tijd tot tijd van de vorderingen op de hoogte houden.

Hierboven de stand van zaken vandaag: de kofferbak zit erin, de dorpels zijn eraan gelast (c-stijl). Let op de steunijzers tussen a- en b-stijl (en de verbinding tussen de b-stijlen.

Pasen 2020; virtueel eieren zoeken

Ieder jaar is het hier druk met pasen. Een beetje afhankelijk van het weer en of pasen vroeg of laat valt is een (groot) deel van de familie hier. We hebben wat eieren verstopt en gezocht! Dit jaar geen bezoek. Daar hebben we dus wat op gevonden. De hele wedstrijd staat hieronder:

Er zijn 33 eieren verstopt. Beschrijf de vindplaats op bijgaand formulier; de foto's zijn van boven naar beneden genummerd van 0 tot 10. Succes EI Foto nr: Beschrijf de vindplaats van het EI 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 Je naam:

De oude snoek

Een van de dingen die ik ooit nog eens wilde doen was het het restaureren van de oude snoek. Ik had het ding in 2008 of 2009 gekocht voor 'na het pensioen'. Hoewel de auto er bij eerste inspectie redelijk gaaf uitzag bleek er toch een hoop aan het chassis te mankeren: er was laswerk nodig aan de bodem; de steunbalken onder de motor; de middelste deursteunen enzovoort. Een Franse vriend van een vriend wilde wel komen lassen en Philippe heeft het chassis bij die vriend in de schuur onder handen genomen.

Philippe aan het lassen (2011) Toen de auto in onze garage stond besloot ik het dak eraf te halen om de staat van de dakrand te controleren: totaal verrot, ze moest helemaal worden vervangen. De moed zakte me in de schoenen en ik heb een paar jaar niet naar het wrak omgekeken. Een jaar of 4 geleden besloot ik toch de restauratie af te maken. Ik kocht een MIG lasapparaat en ben begonnen de auto te strippen: deuren eruit; schermen eraf; de motor er ook maar uit. Het werd een hele ontdekkingsreis: wat was alles vies geworden. Als je eenmaal versleten of vergane onderdelen gaat vervangen. Een andere dakrand gescoord en dat in de plaats van de oude gezet.

Het blok door jaren stilstand vast komen te zitten. Met veel petroleum en moeite dit weer los gekregen. Alles netjes en nieuw gemaakt. De motor teruggezet en hij liep. Dat was voorjaar 2018. De hele zomer met het interieur bezig geweest maar toen ik het ding in het najaar wilde starten zat het blok muurvast.

Uiteindelijk via de Franse marktplaats een ander motor gevonden in de buurt van Metz. Toen dat blok erin zat was het voorjaar 2019. En starten lopen. Het rijden ging in het begin wat lastig. De motor liep geweldig maar schakelen ging niet zo best. Het is nl een halfautomaat en het lukte me niet dat schakelen goed te krijgen. Dus wilde ik achteruit dat schoot ie opeens vooruit en andersom. Uiteindelijk besloot ik toch maar naar Nederland te rijden want hij moest ook voor de apk. Dat is een avontuur geworden dat jullie van me tegoed houden evenals de echte vuurproef januari 2020: 'de Garbagerun'. O ja, het gaat hier goed. We zitten in 'confinement'. Ik ga eens per week boodschappen doen en verder zien we nog steeds niemand!