12 Mei 2006 hebben we hem in laten slapen. De twee weken voor zijn dood zijn niet echt een lijdensweg geweest voor Harry maar veel lol heeft ie ook niet gehad in Frankrijk. Dagen achtereen slapen op zolder. Dan weer beneden even wat eten en drinken. Als het warm was legden we hem buiten in de zon. De wond aan z'n oor genas niet. De hele linkerzijkant van z'n kop werd kaal en er zat een fors abces onderhuids.
Toen hebben we besloten dat het genoeg was. De dierenarts in Brunehamel kende Harry van eerdere bezoeken. Eerst kreeg hij een slaapmiddel. Na een paar minuten viel hij, na nog 2x likjes over zijn linkervoorpoot in slaap. Ik heb hem steeds geaaid en hij bleef steeds heel rustig. Toen hij het spuitje in zijn hartje kreeg was het direct voorbij.
Naast Bolle hebben we hem onder de eik achter in de tuin begraven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten