Januari 2020 Dolomieten; eeuwen geleden.

Zondag 19 januari vertrok ik met de oude snoek richting Maastricht. Daar ontmoette ik Kees. Samen zouden we voor het eerst deelnemen aan de Wintereditie van de Carbagerun. Na de nacht doorgebracht te hebben in Hotel Restaurant Brasserie Kanne & Kruike en een haastig ontbijt meldden we ons de volgende ochtend 7 uur bij de start die om 9 uur plaats zou vinden. 300 voertuigen van voor 2000 met een maximale dagwaarde van 500 euro maakten een oorverdovende herrie: sirenes, klaxons, hoempapa en andere "muziek" maakten een normaal gesprek onmogelijk. De verplichte keuring van de wagens op winterbanden en andere eisen bleek niet plaats te vinden. Het routeboek voor die dag werd uitgereikt: de weg liep via Ardennen en Elzas naar Basel.

Met wat moeite en veel kabaal kwam de karavaan op gang. Het was mistig en wat onwennig. De snoek (voor de gelegenheid omgedoopt in DS Picasso) was motorisch prima in orde maar het schakelen verliep niet erg soepel wat op de autobahn geen probleem was maar op bergweggetjes wel wat vaardigheid vereiste. Die eerste dag bleek ook dat we de hele dag echt nodig hadden om een beetje op tijd (19.00 uur) in Basel aan te komen. Veel andere teams konden op stukjes autobahn in de route flink doortrekken. Iedere dag stonden er drie opdrachten op het programma; die eerste dag moest je een foto maken van je auto in een Citroen-dealer-showroom. Ook moest je een aantal foto's van bouwwerken zien thuis te brengen. Al gauw bleek het uitzoeken van al die opdrachten veel tijd te kosten en besloten we ons op de route te richten en minder op de opdrachten. Vanaf een uur of 11 brak de zon door en die is de hele week blijven schijnen. Het weer was fantastisch!

De route was, behalve het stuk grens Luxemburg/Frankrijk tot op de hoogte van Metz geweldig. In de Elzas de eerste echte cols en tegen de avond de eerste sneeuw. Dat is ook de reden waarom de Ballon d'Alsace geschrapt was. In Basel in het besproken hotel ingecheckt en gegeten. De volgende dag via Zwitserland en Liechtenstein via binnenwegen naar Oostenrijk. De snoek loopt zowel op gas als op benzine. Tot 31-12-2019 gewoon euro 95. Met methanolbijmenging vanaf 1 januari in niet helemaal duidelijk of ie het daar ook op doet dus super 98 getankt. In Zwiwtserland is geen LPG te krijgen dus toch maar even omzetten proberen. Dat lukte niet dus dat toen maar handmatig gedaan waarbij het kraantje afbrak. Terug naar gas was niet meer mogelijk. De auto reed op benzine prima tot de laatste col; halverwege begon de auto ontzettend te stotteren: allemaal blubber in het benzinefilter.|Met een slakkengangetje dan maar de berg op en morgen verder zien. HIERONDER: DE EERSTE SNEEUW!

Het was donker dus morgen maar zien ergens een paar extra filters te scoren. Dat lukte maar we moesten er voor naar Innsbruck dus konden we pas om een uur of 11 aan de derde etappe beginnen. En wat voor etappe: de ene col naar de andere, eerst de Alpen, daarna de Dolomieten. Hellingen tot 18% gingen moeiteloos met een nieuw filter. Op 2200 meter geluncht. Overal werd geskied, geen corona gezien! 's Avonds, alweer in het donker terug in Oostenrijk in Villach. Afmelden gebeurde meestal in een tent met veel parkeerruimte. Dit maal de kroeg van de plaatselijke motorclub. Het gasthof lag in een klein dorp. De enige kroeg was tevens brouwerij en ja een schnitzel hadden ze wel. Dat smaakte goed! HIEONDER: ETEN OP 2240 METER.

De volgende dag naar Slovenië en voor de diehards Kroatië. In Slovenië wordt overal LPG verkocht dus flink wat moeite gedaan een inbouwstation te vinden om dat kraantje te laten repareren. We vonden een zaak in Ljubljana aan het eind van de etappe. Helaas te laat om nog geholpen te worden maar de volgende ochtend zouden we eerste zijn. Slovenië is prachtig; over het algemeen rustig en de mensen zijn aardig. Halverwege de dag moesten we via een smalle stijle weg (links ravijn, rechts rotswand) een berg op tot we in een file belanden van Carbagerundeelnemers. We moesten terug want er kwam een vrachtwagen aan. Al die auto's keren wat op een paar plekken ging met 5 a 6 x steken. Weer beneden besloten we eerst te lunchen en vervolgens maar om de berg heen te rijden.HIERNAAST: STILSTAAN EN DRAAIEN OP DE BERG>

In Ljubljana in een modern hotel op de 13e verdieping geslapen. In de stad gegeten; erg gezellig. Een van de opdrachten die dag was: breng een vrouw van boven de 18 met de Sloveense natonaliteit genaamd Melania (met paspoort) mee naar de finish. 's Avonds in het restaurant heb ik een paar meisjes gevraagd of ze toevallig Melania heetten. Er werd me verteld dat die naam in Slovenië, ondanks mevrouw Trump, niet voorkomt! De volgende morgen bij de gasinbouwer het kraantje later doen: ik heb geen ander kraantje, dat is 'old school', maar ik ga jullie helpen! En dat gebeurde ook.

Dus om een uur of halfelf reden we weer op gas. De laatste etappe door de Alpen naar Salzburg was indrukwekkend. In Salzburg werden we ontvangen in een oude, voor dit soort gelegenheden omgebouwde, bierfabriek. We, en vooral de oude snoek, hadden het gehaald. We kregen allebei een vette medaille. De volgende ochtend om 6 uur vertrokken voor de 1100 km naar Ouderkerk. Waren we om een uur of 5 's middags.