Het gebied waar we in Polen waren was het vroegere Silezie. Zo heette het in de tijd dat het nog bij Duitsland hoorde. Na de oorlog is het Pools grondgebied geworden. Er wonen weinig Duitsers meer. Alleen hele oude mensen spreken nog Duits. Je komt er wel veel Duitsers die op vakantie zijn en uitstekend Pools spreken.
Dat zijn de uitgeweken Duitsers of hun nazaten. Behalve dat het ÉÉŅ steenkolenmijn is met de bijbehorende zware industrie (nu in verval; vergelijk de Borinage rond Charleroi) ligt Auschwitz in de buurt.
Wij vonden het bijna een plicht te gaan, niet omdat het zo leuk is, niet om iets nieuw te ontdekken maar gewoon om jezelf met de neus op de feiten te drukken!
We hebben er wat rondgewandeld, een tijdje achter een gids. De goede Nederlandse bijdrage gezien. Astrid heeft een paar stenen opgeraapt. Het is druk maar je bent er alleen met je eigen gedachten. Je realiseert je dat je de poort uitwandeld dat je er zuinig op moet zijn dat dat kan. En je weet dat het zomaar weer kan gebeuren. Ook hier in Nederland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten